چرا سریال‌های دهه ۷۰ ماندگار شدند؟ / نیلوفر شهیدی: دوست دارم نقش حضرت زینب (س) را بازی کنم
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۳۰۹۶۱
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، نقش خواهرزاده یکی از مسئولان در سریال "گاندو"، نامش را سر زبان‌ها انداخت؛ بازیگری که نقش همسر احسان؛ خبرنگار داستان (پژمان بازغی) در سریال "مرضیه" شبکه دو و کاراکتر دختر نیره و تراب- زن جاوید را در سریال "وارش" ایفا کرد.
نیلوفر شهیدی فرزند اسفندیار شهیدی از فیلمبرداران قدیمی سینمای ایران است که با وجود قبولی در رشته هنر، در رشته کامپیوتر فارغ‌التحصیل شد و کارشناسی ارشد این رشته را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نیلوفر شهیدی در پاسخ به این سوال به اینکه برخی اعتقاد دارند یک‌شکل شدن و ضعف برخی سریال‌ها به لوکیشن‌های آپارتمانی‌اش برمی‌گردد، گفت: قبول دارم که بخشی از شباهت‌های سریالی به لوکیشن و نوع سوژه برمی گردد، اما یکی از دغدغه‌های مهم عوامل سازنده، بازیگران و ضعف در فیلم‌ها، فیلمنامه‌های خوب است. هزینه‌های تولید بالا رفته و به جای کمیّت باید به سمت کیفیت برویم تا از بودجه مان نهایت بهره را ببریم. ما در "وارش" این لوکیشن‌های دیدنی و شهرستانی را تجربه کردیم و بسیار جذاب بودند؛ در بازتاب مردمی هم دیدیم مخاطبین هم استقبال کردند. از طرفی فضا‌های دیدنی و گردشگری‌مان هم به رخ کشیده میشود.
او در خصوص کم بودن تعداد قسمت‌های سریال‌های تلویزیونی، تصریح کرد: قبلاً سریال‌های چندین قسمته زیاد داشتیم، اما الان متأسفانه کمتر این اتفاق می‌افتد. مخاطب نیاز به ماجرا‌های گسترده با سوژه‌های جذاب و لوکیشن‌های متنوع دارد؛ چرا که امروز تا شروع به تماشای سریال می‌کند چند هفته‌ای روی آنتن بیشتر میهمان نیست و تمام میشود. فیلمنامه خوب و پیچیده و درگیرکننده به ندرت پیدا میشود و از طرفی دیگر با وجود گرانی تولید، برای تهیه‌کنندگان هم قسمت‌های زیاد مقرون به صرفه نیست؛ باید صداوسیما این مشکل را حل کند.
شهیدی با اشاره به خلأ‌های امروز، گفت: همواره گفته‌ام بزرگترین خلأیی که وجود دارد فقدان فیلمنامه خوب است. فقط هزینه صرف و لوکیشن آپارتمانی مسئله نیست؛ ما یادمان می‌آید در سنین کودکی و نوجوانی سریال‌های تلویزیون را دنبال می‌کردیم مثلاً "خانه سبز" آپارتمانی بود و مخاطب بیرون از آپارتمان را نمی‌دید، اما آنقدر فیلمنامه قدرتمند بود و محتوا داشت که همه دوران‌ها دیدنی است. یا سریال "پدر سالار" چند خانه قدیمی نشان می‌داد و کلی اتفاقات که همه لوکیشن‌ها هم در داخل خانه اتفاق می‌افتد؛ بنابراین سریال متکی بر فیلمنامه قدرتمند است که کمتر این روزها شاهدش هستیم.
وی تأکید کرد: علاوه بر نکاتی که درباره تهیه‌کنندگان و استفاده از رابطه و حضور برخی بازیگران در چند سریال همزمان، باز هم قصه و فیلمنامه حرف اول را می‌زند. واقعاً قصه پیچیدگی و کشش داشته باشد بخش‌های دیگر آنقدر اهمیت ندارند؛ چون فیلمنامه بستر اساسی سریال و فیلم است و تولیدکننده را به فرآیند درست و اصولی‌اش هدایت می‌کند.
بازیگر سریال "مرضیه" درباره حضورش در "گاندو" و سریال‌های امنیتی گفت: برای من فیلمنامه اهمیت دارد ژانر خیلی مهم نیست. شما دیده‌اید که من در "گاندو" حضور داشتم، بعد به "مرضیه" رفتم و سپس "وارش"؛ هر ژانری ممکن است به بازیگر پیشنهاد شود؛ مهم فیلمنامه خوب است. طنز، وحشت و یا امنیتی! بازیگر باید توانایی حضور در همه ژانر‌ها و گونه‌هاست.
او درباره پیاده‌روی اربعین امسال و زیارت همراه با بازیگران و هنرمندان، گفـت: من کربلا رفتم و به یکی از آرزو‌های بزرگ زندگی‌ام رسیدم. جالب است بدانید که آنقدر شوق داشتم در فرودگاه نجف عکس گرفتم و شاید بسیاری از رسانه‌ها هم از آن عکس استفاده کردند. امیدوارم آخرین باری نباشد که به این زیارت رفته‌ام و امام حسین (ع) دوباره قسمتم کند.
شهیدی درباره حضور در سریال‌های مذهبی و دینی، گفت: من بازیگر کار‌های مذهبی و دینی بوده‌ام و همیشه جزو برنامه‌های بازیگری‌ام بوده که نقش‌های متفاوت را تجربه کنم. دوست دارم اگر قسمتم شود روزی نقش حضرت زینب (س) را بازی کنم با اینکه می‌دانم شاید چهره‌شان را نمایش ندهند. برایم مهم این است توفیق ایفای نقش این شخصیت بزرگ، به من عنایت شود.
وی در واکنش به انصراف برخی از جشنواره و قهر با تلویزیون، افزود: وقتی برای هنرمند مردم مهم باشد می‌دانند تلویزیون درگاهی میان ارتباط مردم با بازیگر و بازیگر با مردم است. البته اگر اسم من را بشود هنرمند گذاشت! واقعاً در وهله اول آن چیزی که اهمیت دارد مردم است حالا در هر درگاهی باشد؛ چه سینما و چه رسانه به نظرم زیاد فرقی نمی‌کند.
وی با اشاره به حضورش در جشنواره تئاتر فجر، گفت: این روزها دوست دارم بیشتر زندگی کنم؛ البته سر نمایشی در تئاتر فجرم که در بخش مسابقه است. وقت و انرژی گذاشتم که امیدوارم اتفاق خوبی برای من و گروه این نمایش بیفتد.
بازیگر سریال "گاندو" در خصوص سینما و کار‌های دیگر در تلویزیون، توضیح داد: به من کار در سینما کم پیشنهاد میشود و غیر از این فکر می‌کنم قشر خاص و تعداد محدودی در سینما کار می‌کنند و یک باره وقتی به جشنواره فجر می‌رسیم برخی چند اثر سینمایی در جشنواره فیلم فجر دارند البته این اتفاق در تلویزیون هم رخ داده است که برخی چند سریال همزمان دارند و یا در پروژه‌های مختلف بازی می‌کنند. متأسفانه مسیری ایجاد شده که اگر در تلویزیون کار کنید سینما راه نمی‌دهند و اگر سینما کار کنید دیگر تلویزیون راهت نمی‌دهند. این دیگر از رابطه‌هایی است که میان تهیه‌کنندگان وجود دارد. من خوشحالم و بسیار دوست دارم در تلویزیونم؛ پیشنهاد‌هایی هم برای حضور در سریال‌های جدید تلویزیون داشتم و دلم می‌خواهد یک مقدار کمتر کار کنم؛ برای مردم تکراری نشویم و بد نیست بگذاریم مردم بازیگران متنوع ببینند و دوست داشته باشند باز هم ما را ببینند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: نیلوفر شهیدی بازیگر تلویزیون بازیگر سریال وارش بازیگر سریال گاندو فیلمنامه خوب نیلوفر شهیدی تهیه کنندگان سینما کار دوست دارم لوکیشن ها برخی چند سریال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۳۰۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که میشود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه میشود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل میشود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران